Oh, Pag-ibig

Kung ika’y iibig, tandaan mo lamang, 
Ang tunay na kulay, sikaping sulyapan,
Pagkat marami diya’y nagpapanggap lamang,

Pag-ibig na ito’y pagkagulo-gulo,
Kung minsa’y baluktot, kung minsan ay wasto,
Bulag ang katulad, tila nalilito
Kung minsa’y may sakit ng pagkasiphayo.

Ngunit kung tunay nga, wagas at dakila,
Madarama nama’y kilig sa simula,
Sa gitna ay ngiti at dulo’y may tuwa,
Kung magmamahal ka ng tapat at akma.

Sa daraang araw, oras at sandali,
Kahit na mag-isa, ikaw ay ngingiti,
Kung maaalala ang suyuang huli,
At ang matatamis na sintang mabuti.

At ang minamahal kung makakapiling
Ay tila kaybilis ng oras sa dingding 
Hahalik sa pisngi at saka yayakapin,
Limot ang problema, hindi makakain.

Sa baba ng lupa ang pinanggalingan!

Silang Mapapalad


Mapapalad ang mga walang pangarap
Dahil hindi nila kailangang hagilapin,
Ang mga “x” ni Math
Na kaytagal nang hinahanap
Hindi pa rin mahagilap.

Mapalad ang mga walang pangarap,
‘Pagkat hindi nila kailangang sagutan
Kung ano ang kahulugan 
Ng Statistics at Trigo 
Sa buhay ng tao.

Mapalad ang mga walang pangarap,
Dahil hindi nila kailangang magpasya,
Kung ano ang pipiliin
Aklat ba o DOTA,
Facebook ba o Algebra.

Mapalad ang mga walang pangarap,
Dahil hindi nila kailangang magpumilit,
Na magsalita ng English,
At dila’y mamilipit
Kapag kausap si Masungit.

Mapalad ang mga walang pangarap,
Dahil hindi nila kailangang pag-aralan,
Ang mga bayani ng bayan
At magkakasalungat na istorya,
Sa libro ng akademya.

Mapalad ang mga walang pangarap,
Dahil hindi nila kailangang mamalimos,
Ng mga uno at dos,
Sa ilang gurong nakasentro
Sa pagtitinda ng tocino.

Mapalad ang mga walang pangarap,
Dahil hindi nila kailangang mag-imbento
Ng matataas na grado,
Sa nanay at tatay,
Na umaasang ang buhay,
Ay maiaahon ng mahinusay...

Silang mapapalad...

Isla ng Homonhon

Isla ng Homonhon kay gandang pagmasdan
Sa gitna ng dagat tila nakalutang
Ako’y nananabik ika’y mapuntahan
Nang maibsan naman yaring kalungkutan.

Tatlumpu’t dalawang taong nakalipas
Nang huling madalaw at ganda’y mamalas
Sana isang araw makamtan ang lunas
Nitong kalungkutang aking dinaranas.

Nalulungkot ako sa tuwing makikita
Sa mga litratong inilalathala
Bundok na kay ganda ngayo’y sinisira
Ng mga dayuhang hayok sa biyaya.

Oo nga’t ang iba doo’y kumikita
Sa yaman ng isla bigay ni Bathala
Nguni’t sana naman maisip din nila
Ang kahihinatnan bukas-makalawa.

Huwag nating hayaang tuluyang mawasak
Islang minamahal sa ganda’y busilak
Ang sinumang taong doon ay mapadpad
Angking ganda nito’y hahangaang tiyak.

Kaya’t di mawaksi sa puso’t isipan
Isla ng Homonhon baryo Casuguran
Sana isang araw muling masilayan
Ang napakagandang lupang sinilangan.